Deze molen is gebouwd door Aart van der Schoot uit Spijk voor ƒ 8400,--.

In 1866 kwam een ijzeren binnenroede en in 1871 een nieuwe ijzeren buitenroede, fabrikaat Gebr. Pot. Die laatste was ongetwijfeld het gevolg van de opmetseling van de molen: in september 1871 werd de stenen romp 48 cm. hoger gemaakt.

In maart 1873 brak tijdens het malen de binnenroede. Als gevolg daarvan brak ook de lange spruit en werd de buitenroede onherstelbaar vernield. Tevens raakten de kaken van de bovenas beschadigd, zodat men besloot ook die te vervangen.
De molen is maar zeer kort niet maalvaardig geweest: al op 17 april stak men een nieuwe buitenroede (dus moet toen ook de nieuwe bovenas al zijn gestoken).
Overigens moet de vervangen bovenas, net als bij alle andere Nederwaardmolens, een kort model zijn geweest. Sporen in de voeghouten tonen nog aan dat de penbalk ooit direct achter het bovenwiel aangebracht was. De sinds 1873 aanwezige bovenas is een lang model. Mogelijk had De Nederwaard een as op reserve liggen maar waarschijnlijker is dat men snel elders een sloopas heeft kunnen aankopen.
De 'boosdoener' bij het ongeval, de uit 1866 daterende binnenroede, kon worden gerepareerd en werd 25 april 1873 opnieuw gestoken. Deze Potroede nr. 495 is vervolgens een hele goede gebleken, want hij werd pas in 1990 definitief gestreken. 
Een ander opmerkelijk feit aan deze molen: de staven van het onderschijf zijn van gietijzer.

De kap van de molen is van hoge ouderdom: diverse inscripties dateren uit de eerste helft van de 19de eeuw. De oude penbalk (voor de houten as) is nog aanwezig in de kap (maar functioneert uiteraard niet meer als zodanig). De molen is, sinds de komst van de gietijzeren bovenas, uitgerust met bronzen hals- en penlager.

In oktober 2006 is een nieuwe korte spruit gestoken. In de eerste helft van 2007 is de ijzeren Pot–windpeluw vervangen door een klassieke houten. Tevens zijn de linker en rechter voeghoutkoppen aangegoten en is nagenoeg het hele voorfront vervangen, inclusief stormschild. Ook is de scheefstand van het voorfront gecorrigeerd en de baard hersteld.
De staartbalk is van ijzer en eveneens speciaal door de fa. Pot voor deze molen vervaardigd.
De in 2015 aangebrachte nieuwe binnenroede bleek vrijwel direct na het steken iets te lang: hij liep raak op een van de waterlopen en is vervolgens een stukje ingekort.

In 2018 werd duidelijk dat deze molen niet onder een flinke herstelbeurt uit kon: met name de stenen romp moest grondig worden herzien: deze stond, ondanks eerder herstel in 1979, al jaren bekend als 'lek'. De molen is daartoe, net als de nog in restauratie zijnde buurmolen Nr. 3, voorzien van een 'jas' en stond medio 2019 ook zonder staart.

In september 2022 stond de molen geheel gereed met een keurig herstelde romp en ook, als eerste van de Nederwaard, in de vroegere sobere kleurstelling. Meest opvallend daarbij is het vrijwel geheel geteerde en niet langer geverfde wiekenkruis.

Meer over de geschiedenis van de boezembemaling van de Nederwaard is te vinden bij Nederwaard Nr. 1