De molen werd in 1849 gebouwd door molenmaker H. Seubring in opdracht van R. Klinkhamer. Dit blijkt uit de beide sluitstenen boven de beide ingangen van de molen.
De molen werd in gebruik genomen als bark (=schors)molen en waarschijnlijk vóór 1888 door Klinkhamer tot korenmolen verbouwd.
Evengoed vertoont deze molen zeer duidelijke aanwijzingen dat er ooit is gepeld: onder de stellingzolder is een extra balklaag aanwezig en het luiwerk zit in een hoek (vermoedelijk om ruimte te maken voor de pelstenen). 

Reeds in 1940 kocht de gemeente Haren de molen. In de jaren 1972-1973 volgde een restauratie, uitgevoerd door de fa. Doornbosch. Bij die gelegenheid werd de zelfzwichting vervangen door Oud-Hollandse ophekking met zeilen.

Eind 2004 werd begonnen met een grondige opknapbeurt. De kap is grotendeels en het wiekenkruis geheel vernieuwd. Vanwege de niet al te beste omgeving is gekozen voor fokken in plaats van het Oud-Hollandse systeem. Jammer genoeg werd niet gekozen om de zelfzwichting op één of andere manier weer aan te brengen.

Hoewel de molen op Groninger grondgebied ligt, doet het omliggende landschap erg Drents aan; zo staat er een hunebed vlakbij de molen. De pittoreske rietgedekte houten schuren dateren uit de tijd van het runmalen.