Tot voor kort was het bouwjaar van deze molen niet bekend. In vergelijking met de omliggende dorpen moet dat jaar vrij laat zijn geweest wat ongetwijfeld verband hield met de geringe omvang van het dorp Laren: daar was voor een dergelijk bedrijf nauwelijks emplooi. Aangenomen moet worden dat de inwoners van Laren lang hun graan hebben laten malen op de molen van het naburige Blaricum, waarmee het één gerecht vormde. In het begin van de 18de eeuw was er te Laren al wel een grutmolen, waarschijnlijk een rosmolen.

Inmiddels is meer bekend: Dirk Willemsz. Dros, schout, Pieter IJserman en Evert Jansz Backer, schepenen van het dorp Laren, verleenden het "regt van de wint, nodig tot een koornmolen bij haar gebout in desen dorpe Laaren op een Jaarlijkse erffpacht van ses guldens volgens de erffpachtsbrieff van dato den 31 Meij 1724". Op 31 mei 1724 werd dus officieel toestemming gegeven om op windkracht te malen; op 24 juni werd er voor het eerst op windkracht gemalen. Ook wordt de molen enige jaren later, 1733, in het verpondingskohier aangeslagen voor 120 carolisguldens.

De overlevering dat de huidige molen in 1773 gebouwd zou zijn en afkomstig uit Naarden, waar hij als watermolen gefungeerd zou hebben, is hiermee in ieder geval zo'n 50 jaar vervroegd. Wel lijkt het nog steeds aannemelijk dat de molen hier niet nieuw gebouwd is, maar dat gebruik is gemaakt van onderdelen van een gesloopte molen.

De windmolen is tot omstreeks 1920 in bedrijf geweest. Al eerder was naast de molen in een apart gebouwtje een zuiggasmotor geplaatst, die als hulpkracht diende en een koppel stenen aandreef dat beneden in de molen was geplaatst. In de Eerste Wereldoorlog is de zuiggasmotor door een elektromotor vervangen. Als gevolg van de buitenbedrijfstelling raakte de molen na 1920 snel in een haveloze staat. Ook was één van de houten roeden gebroken.
Een door de inwoners van Laren gesteunde actie om de molen te behouden, maakte het mogelijk dat hij in 1926 werd gerestaureerd. De houten roeden werden bij die gelegenheid vervangen door nieuwe Fransen-roeden. Deze klus werd uitgevoerd door Wijnveen uit Voorthuizen.

In 1939 en 1962 volgden nieuwe herstelbeurten. In 1988 werd het in slechte staat verkerende gevlucht verwijderd. In 1996 werd de molen zeer grondig gerestaureerd en ook weer maalvaardig gemaakt.

Grootste probleem bij deze molen is, eigenlijk al zo'n 100 jaar, de omgeving: aan alle zijden zijn huizen en beplantingen aanwezig die het functioneren van deze molen in ernstige mate hinderen.

Constructie
Het grenen achtkant staat op penanten en veldmuurtjes. In het boventafelement met blokkeelconstructie zijn kruikrammen aanwezig waaraan is te zien dat ze pas later zijn aangebracht. De molen moet dus als buitenkruier zijn gebouwd.
Opmerkelijk is, dat de middelste van de drie bintlagen van eerder gebruikt hout is gemaakt, maar wel volgens alle regelen der kunst en met de hiervoor gebruikelijke houtverbindingen. Mogelijk is hij later, bij de (her)bouw in Laren, aangebracht. Enkele korbelen zijn, gezien de hekkengaten, gemaakt uit delen van houten roeden.
Oorspronkelijk was de molen uitgerust met twee koppel maalstenen; één is nog compleet, van het ander resteert niet veel meer dan de pasbalk.
Op de begane grond staan een elektrisch aangedreven koppel stenen en verschillende maalderijmachines opgesteld, waarmee enkele soorten veevoeders geproduceerd worden.